odprawiać

odprawiać
{{stl_3}}odprawiać {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ɔtpravjaʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}]{{/stl_4}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_6}}odprawić {{/stl_6}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ɔtpraviʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_26}}vt{{/stl_26}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_26}}vt {{/stl_26}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}1) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}odsyłać{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}abschicken{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}zurückschicken {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}2) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}zwalniać z pracy{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}entlassen{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}feuern {{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_16}}fam{{/stl_16}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}3) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}ekspediować{{/stl_13}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_13}}poddawać kontroli celnej{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_33}}samolot{{/stl_33}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_33}}pociąg {{/stl_33}}{{stl_14}}abfertigen {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}4) {{/stl_11}}{{stl_12}}rel {{/stl_12}}{{stl_33}}mszę{{/stl_33}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_33}}nabożeństwo {{/stl_33}}{{stl_14}}halten{{/stl_14}}{{stl_4}}; {{/stl_4}}{{stl_33}}pokutę {{/stl_33}}{{stl_14}}tun {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}5) {{/stl_11}}{{stl_18}}odprawić kogoś z {{/stl_18}}{{stl_63}}kwitkiem{{/stl_63}}{{stl_18}} {{/stl_18}}{{stl_14}}jdn mit leeren Händen abziehen lassen {{/stl_14}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • odprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odprawiaćam, odprawiaća, odprawiaćają, odprawiaćany {{/stl 8}}– odprawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odprawiaćwię, odprawiaćwi, odprawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odprawiać — sąd nad kimś zob. sąd 1. Odprawić kogoś z kwitkiem zob. kwitek …   Słownik frazeologiczny

  • odprawić — Odprawiać sąd nad kimś zob. sąd 1. Odprawić kogoś z kwitkiem zob. kwitek …   Słownik frazeologiczny

  • odprawić — dk VIa, odprawićwię, odprawićwisz, odprawićpraw, odprawićwił, odprawićwiony odprawiać ndk I, odprawićam, odprawićasz, odprawićają, odprawićaj, odprawićał, odprawićany 1. «odesłać» a) «oddalić od siebie, wyprawić, pozbyć się kogoś» Odprawić… …   Słownik języka polskiego

  • sąd — 1. przestarz. Odprawiać, odbywać sąd nad kimś «sądzić kogoś»: Odbyli nad nią fikcyjny sąd i skazali ją na śmierć. T. Małyszek, Kraina. 2. Sąd ostateczny «wielkie zamieszanie, chaos»: Wtedy się odbywał sąd ostateczny, gdyż każdy chciał bębnić, a… …   Słownik frazeologiczny

  • celebrować — ndk IV, celebrowaćruję, celebrowaćrujesz, celebrowaćruj, celebrowaćował, celebrowaćowany 1. «odprawiać nabożeństwo, obrzęd, zwłaszcza uroczyście» Ksiądz celebruje mszę. 2. «zachowywać się, robić coś uroczyście, z namaszczeniem, ze szczególną… …   Słownik języka polskiego

  • czarować — ndk IV, czarowaćruję, czarowaćrujesz, czarowaćruj, czarowaćował, czarowaćowany 1. «czynić czary, odprawiać praktyki magiczne» 2. «wzbudzać zachwyt; pociągać, nęcić, wabić» Czarować chłopców uśmiechem. Czarować w towarzystwie. 3. pot. iron.… …   Słownik języka polskiego

  • egzorcyzm — m IV, D. u, Ms. egzorcyzmzmie; lm M. y rel. «forma zaklęcia zmierzająca do usunięcia z człowieka lub rzeczy złych mocy; w kościele katolickim: obrzęd liturgiczny mający na celu usunięcie wpływu szatana na osobę lub rzecz» Dokonywać egzorcyzmów.… …   Słownik języka polskiego

  • jutrznia — ż I, DCMs. jutrzniani; lm D. jutrzniani rel. «w kościele katolickim: pierwsza część modlitwy brewiarzowej odmawianej przed wschodem słońca» Odprawiać jutrznię. Dzwonić na jutrznię …   Słownik języka polskiego

  • msza — ż II, DCMs. mszy; lm D. mszy 1. «główny obrzęd religijny w katolicyzmie i prawosławiu koncentrujący się wokół symbolicznej ofiary chleba i wina» Uroczysta msza. Msza żałobna. Msza na czyjąś intencję, za czyjąś duszę. Dać na mszę, zamówić mszę.… …   Słownik języka polskiego

  • nabożeństwo — n III, Ms. nabożeństwowie; lm D. nabożeństwoeństw 1. «zespół obrzędów religijnych ujęty w normy liturgiczne lub zwyczajowe» Nabożeństwo żałobne. Uroczyste nabożeństwo. Odprawiać nabożeństwo. Iść na nabożeństwo. Książka do nabożeństwa. 2.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”